آگورا فوبیا چیست و چگونه درمان می‌شود؟
با توجه به اینکه روابط اجتماعی گسترده از نکات مثبت و متناسب با استانداردهای زندگی امروزی است، دوری گزینی و فرار از اجتماع، راه‌حل مناسبی برای درمان اختلال آگورا فوبیا نیست.
به گزارش پایگاه خبری موفقیت شناسی، زهرا درویشی روان‌شناس بالینی در یادداشتی نوشت: آگورا فوبیا یا برون‌هراسی “Agoraphobia” یکی از انواع فوبیا در دسته بیماری‌های اضطرابی است که فرد از حضور در مکان‌های باز و عمومی ترس بیمارگونه و غیر منطقی دارد. این افراد به‌طور طبیعی نمی‌توانند به بیرون بروند و مدت‌های طولانی خود را در خانه محدود می‌کنند و در صورت نیاز به بودن در محیط پر رفت و آمد می‌بایست کسانی آن‌ها را همراهی و حمایت کنند.
این ترس‌ها ممکن است همزمان افکار تنش‌زای دیگری مانند اختلال پانیک برای بیمار ایجاد کند که خود نشانه‌هایی مانند تعریق شدید، بالا رفتن تپش قلب، لرزش در اندام‌ها، سر درد و حالت تهوع، تنگی نفس و .. را به همراه خواهد داشت. این بیماران پیشاپیش برای جلوگیری از وقوع نشانه‌های گذرهراسی، تلاش می‌کنند از قرار گرفتن در جاهای شلوغ که دچار احساس وحشت، تنش و درماندگی می‌شوند، دوری کنند.
نشانه‌های آگورا فوبیا
افراد درگیر به بیماری آگورا فوبیا معمولا از مکان‌ها و موقعیت‌هایی که ترس برانگیز و هراس‌آور است فاصله می‌گیرند. در واقع این افراد از حضور در جاهای باز و شلوغ مانند بازار‌ها و مراکز خرید، مکان‌های تفریحی و پارک‌ها ، ایستگاه‌های رفت و آمد شهری مانند مترو، اتوبوس و…. دچار استرس شدید می‌شوند. در زیر به برخی از نشانه‌های آگورا فوبیا اشاره شده است.
- اضطراب شدید و نگرانی از بودن در مکان‌های شلوغ و آگورافوبیک
- احساس درماندگی و خجالت زدگی از قرار گرفتن در جمع
- ترس و اضطراب نسبت به قضاوت‌ها و دیدگاه منفی دیگران نسبت به خود
- حبس ماندن و انزوای طولانی مدت در محیط خانه یا هر جایی که احساس امنیت می‌کنند
- ناهماهنگی میان میزان ترس و نگرانی فرد نسب به ریشه خطر
- محدود شدن عملکرد طبیعی و فعالیت‌های روزمره
- احتمال ابتلا به بیماری‌های روانی دیگر مانند افسردگی، اضطراب، پانیک و…
- سوء مصرف به مواد مخدر یا الکل
تشخیص و درمان آگورا فوبیا
آگورافوبیا مانند بسیاری از بیماری‌های روانی دیگر علت مشخصی ندارد، ویژگی‌های ژنتیکی افراد، استرس‌های خانوادگی و اجتماعی، تجربه رویدادهای تلخ و آسیب‌زا در زندگی، ابتلا به بیماری‌های پانیک یا انواع فوبیا از جمله دلایلی هستند که زمینه را برای ابتلا به این اختلال فراهم می‌کنند. این بیماری هنگامی تشخیص داده می‌شود که نشانه‌ها 6 ماه یا بیشتر در فرد نمایان باشد. طبق برخی پژوهش‌ها زنان بیشتر از مردان به این بیماری دچار می‌شوند و معمولا در پایان نوجوانی و ابتدای بزرگ‌سالی علائم نمود پیدا می‌کنند. کاربردی‌ترین و مفیدترین اقدام درمانی برای این اختلال روش‌های شناختی رفتاری(CBT ) و دارو درمانی است . مواجهه درمانی نیز راه‌حل موثری است که به بیمار کمک می‌کند به صورت تدریجی و گام به گام بر ترس‌های خود چیره شود. از آنجایی که ممکن است نزدیکان افراد آگورافوبیا هر دم درگیر با این بیماران باشند و حتی در مواقعی آسیب‌های وارد شده به زندگی آن‌ها را تجربه کنند، به غیر از درمان‌های تخصصی که توسط روان‌شناسان و روان‌پزشکان انجام می‌شود به‌کارگیری شیوه‌ها و مهارت‌های راهبردی که برای بیمار نقش پیشگیرانه‌ای دارد و روند درمان را آسان‌تر و تند‌تر می‌کند پیشنهاد می‌شود که در زیر به برخی از این موارد می‌پردازیم.
- صبحت کردن بیمار راجع به ترس‌ها و نگرانی‌ها با افراد قابل اعتماد
- روبه‌رو شدن با مکان‌ها و شرایط آزاردهنده و هراس برانگیز
- کمک خواستن و همراهی دوستان و اعضای خانواده برای رویارویی با مشکل
- کاربرد تکنیک‌های آرمیدگی و ریلکسیشن
- ورزش منظم و همیشگی
- خواب کافی و خوراک مناسب
- دوری از موارد مخدر و داروهای روان‌گردان
- شرکت در گروه درمانی
سخن پایانی
با توجه به اینکه روابط اجتماعی گسترده از نکات مثبت و متناسب با استانداردهای زندگی امروزی است، دوری گزینی و فرار از اجتماع، راه‌حل مناسبی برای درمان اختلال آگورا فوبیا نیست. برای بیماران درگیر به این اختلال اجتناب “avoidance” ساده‌ترین و مورد دلخواه‌ترین مکانیزم برای مبارزه با عوامل هراس برانگیز است، کمک برای روبه‌رو شدن آن‌ها با منابع ایجاد برانگیختگی و آشفتگی، خطر بروز افسردگی و آسیب‌های جدی‌تر را تا حدود زیادی کنترل می‌کند. نکته مورد اهمیت این است که برای تشخیص و درمان این اختلال به نظرات غیرحرفه‌ای یا دیدگاه شخصی اعتماد نکنید و برای بررسی مشکل بیمار از سبک‌های هوشمندانه و علمی و با هماهنگی و مشورت متخصص سلامت موضوع را پیگیری کنید.
برای مطالعه نوشته‌های بیشتر از زهرا درویشی اینجا را کلیک کنید.
پایان پیام/
