تغییرات شدید خلق‌وخو؛ پیامد اختلال دوقطبی

یک روانشناس با بیان اینکه اختلال دوقطبی یک بیماری اختلال روانی است که با تغییرات شدید خلقی مشخص می‌شود، گفت: در واقع در این اختلال خلق‌وخوی فرد درگیر شده و مدام دچار نوسانات می‌شود؛ به عبارتی بیمار گاهی خوشحال و پرانرژی و گاهی بی‌انرژی و افسرده است.

به گزارش پایگاه خبری موفقیت شناسی به نقل از ایسنا، دکتر محمد بابامیری، افزود: در دوران شیدایی اختلال دوقطبی فرد احساس شادی و انرژی زیادی دارد این در حالیست که فرد در مقطع دیگر دچار افسردگی و بی‌حالی می‌شود، این اختلال همچنین به نام افسردگی شیدایی نیز شناخته می‌شود.

بابامیری با اشاره به اینکه نوسانات خلقی مشخصه اصلی اختلال دوقطبی بوده و در واقع به‌صورت مداوم خلق‌وخوی فرد بین افسردگی و شیدایی در حال تغییر است، ادامه داد: شیدایی در اختلال دوقطبی تحت عنوان مانیا شناخته می‌شود.

وی با بیان اینکه هیپومانیا یا نیمه‌شیدایی خفیف به وضعیتی اطلاق می‌شود که در آن دوران فرد بسیار پرانرژی، شاد، پرهیجان، با اعتماد نفس بسیار بالا و … است، اضافه کرد: به‌هنگام شیدایی اختلال دوقطبی بیمار بسیار پرحرف، کم‌خواب و به شکل غیرقابل‌کنترلی شاد، پرانرژی و هیجان‌زده می‌شود.

عضو هیأت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی همدان، پرش افکار را یکی از علائم دوران مانیا یا شیدایی در اختلال دوقطبی دانست و مطرح کرد: در واقع بیمار در این دوران نمی‌تواند به‌خوبی تمرکز کند و دچار حواس‌پرتی می‌شود در ضمن ممکن است بیمار دست به کارهای هیجانی بزند.

وی با تأکید بر اینکه چندین علامت همزمان باید در فرد دیده شود که به بتوان تشخیص داد بیمار وارد دوران شیدایی و یا مانیا شده است، ضمن اشاره به علائم قطب دیگر بیان کرد: در قطب دیگر بیمار دچار ناامید، کم‌انرژی، پرخوابی یا کم‌خوابی بیش از اندازه، پرخوری یا کم‌خوری بیش از حد می‌شود.

بابامیری با اشاره به اینکه در افسردگی و شیدایی اختلال دوقطبی فرد همواره قصد و انگیزه خودکشی دارد، به وجود دو نوع اختلال دوقطبی اشاره کرد و یادآور شد: دوره مانیا همراه یا بدون افسردگی مربوط به دوقطبی نوع ۱ است و دوره هیپومانیا همراه با افسردگی شدید مختص دوقطبی نوع ۲ است.

وی اضافه کرد: حداقل باید چهار یا پنج‌روز دوره مانیا یا افسردگی در فرد طول بکشد که بتوان اختلال دوقطبی را تشخیص داد؛ در واقع هر گونه نوسان خلقی موقت و کوتاه را نمی‌توان اختلالی دوقطبی دانست.

این روانشناس ضمن تأکید بر افزایش آگاهی و آموزش در زمینه اختلال دوقطبی مطرح کرد: افزایش آگاهی و آموزش در مورد این اختلال مؤثرترین و بهترین کمکی است که می‌توان به افرادی که به این اختلال مبتلا هستند، کرد.

وی تأکید کرد: در صورتی‌که علائم دوقطبی را در دوستان، نزدیکان و عزیزان خود می‌بینید، آنها را حمایت کرده و با روش‌های درست آنها را ترغیب کنید به دنبال درمان بیماری خود باشند؛ علاوه بر این، همیشه مراقب افکار خودکشی در این بیماران باشید.

بابامیری با بیان اینکه ژنتیک نقش مؤثری در اختلال دوقطبی دارد، یادآور شد: ایجاد یک محیط امن همراه با آرامش و بدون استرس می‌تواند در روند بهبود این بیماری مؤثر باشد.

وی با اشاره به اینکه ژنتیک، فشار عصبی و استرس به مدت طولانی، آزارها و دوران پراسترس کودکی احتمال ابتلا به این اختلال را افزایش می‌دهد، خاطرنشان کرد: اختلال دوقطبی در دوران جوانی و در سن ۲۲ تا ۲۵ سالگی بیشتر شایع می‌شود.

این روانشناس با بیان اینکه از هر ۱۰۰ نفر در جامعه بزرگسال تقریباً دو درصد افراد به این اختلال مبتلا می‌شوند، اظهار کرد: این بیماری در هر سنی می‌تواند بروز پیدا کند اما بیشتر در دوره جوانی رخ می‌دهد.

انتهای پیام