ضرورت توجه به نسل آینده و شناخت ویژگی‌های متمایز آن
مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی به بررسی اهمیت توجه به نسل آینده و شناخت ویژگی‌های متمایز آن پرداخت.
به گزارش پایگاه خبری موفقیت شناسی به نقل از مرکز پژوهش‌های مجلس، دفتر مطالعات بنیادین حکمرانی این مرکز در گزارشی با عنوان «ضرورت توجه به نسل آینده و شناخت ویژگی‌های متمایز آن» بیان کرد که جهت برنامه‌ریزی برای آینده، شناخت ویژگی‌های نسلی که برای زمانه آنها برنامه‌ریزی می‌شود از اهمیت بالایی برخوردار است. علاوه بر این نسل نوجوانان، نسل آینده هستند و آینده توسط آنان ساخته می‌شود. نسل نوجوان، آینده سازان این کشور هستند و پیشران مهم تحول آینده حکمرانی می‌باشند. ویژگی‌های جدیدی که این نسل از خود نشان می‌دهند، در حقیقت سازنده‌های اصلی سبک حکمرانی آینده است و شکل دهنده به چالش‌ها و مسئله‌های مهم آینده حکمرانی خواهد بود.
در این گزارش آمده است که که تحولات و ویژگی‌هایی نظیر ارتباطات دیجیتال، هوش‌مصنوعی، واقعیت افزوده، پا ندمی فراگیر کووید ۱۹، نااطمینانی‌های فراگیر و.. باعث شده است نسل جدید ویژگی‌های نویی داشته‌باشند و با تعابیری همچون نسل زد، نسل متصل، نسل بومیان دیجیتال از آنان یاد شود. همچنین نسل آلفا عنوانی است که برای متولدین ۱۲ سال گذشته تاکنون اطلاق می‌شود. با این حال در ایران با عبارت نسل دهه ۸۰ و یا ۹۰ تمایزها نشان داده‌می‌شود.
این گزارش بیان می‌کند که مسئله نسل جدید نوجوانی، مسئله‌ای دارای ابعاد میان رشته‌ای گسترده‌است: مصرف رسانه‌های اینترنتی، اوقات‌فراغت، ورود به فضای درآمدزایی و اشتغال‌های آزاد کاری، مهاجرت و بی وطنی، آموزش آنلاین و جهانی و سلامت. به همین خاطر نیاز است به این دوره فراتر از نگاه صرفاً آموزشی و یا جامعه پذیری و یا فراتر از نگاه تهدید امنیتی و اغتشاش، نگاه شود تا به‌کمک نوجوانی بیاید و ظرفیت آن را در جهت ساخت آینده ایران قرار دهد.
این گزارش توضیح می‌دهد که نسل نوجوان، در تقسیمات قانونی و وزارتخانه ای به دو گروه تقسیم شده و احاله شده‌اند؛ سنین ۱۲ تا ۱۵ سال به کودکی احاله شده‌اند و در قالب سند ملی کودک و نوجوان آورده شده و یا در قالب افراد نیازمند آموزش، به وزارت آموزش و پرورش سپرده‌شده‌اند و سنین ۱۵ تا ۱۹ سال به جوانان احاله شده‌اند و به سازمان ملی جوانان و در دوره اخیر به وزارت ورزش و جوانان سپرده‌شده‌اند. در تقسیمات وزارت ورزش و جوانان نیز دوره ۱۵ تا ۱۸ سال به‌عنوان دوره جوانی نگریسته شده است و نیازهای خاص دوره نوجوانی در آن لحاظ نمی‌شود و به‌عنوان یکی از دوره‌های زیرمجموعه جوانی به آن نگریسته می‌شود.
این گزارش در ادامه پیشنهاداتی را در این زمینه مطرح کرده است که شامل این موارد می‌شود؛ به رسمیت شمردن مقطع سنی نوجوانی به‌طور مستقل، برجسته سازی و تعیین دستور کار سیاستی در مسئله‌های نوجوانان در حوزه‌های وزارت خانه‌های مختلف، ایجاد ساختار ویژه نوجوانان در قالب سازمان تنظیم‌گر میان بخشی در کنار شورای عالی نوجوانان، هویت بخشی به نوجوان به‌واسطه اعطای مسئولیت اجتماعی، نگاه به نوجوان هم به‌عنوان یک دوره مسئله خیز و هم به‌عنوان یک پیشران حکمرانی جدید و کاهش محدودیت‌های مشارکت نوجوانان به‌جهت سن قانونی.
در این گزارش آمده است که در این راستا با عنایت به عدم توجه به نوجوان و نسل آینده در نظام سیاستگذاری کشور، پیشنهاد شده است یک نهاد تنظیم‌گر بین بخشی تأسیس شود که از حیث ساختاری زیر مجموعه وزارت آموزش و پرورش باشد و از نیروی این وزارت خانه و وزیر استفاده کند و وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های دیگر را ذیل اهدافی که در شورای عالی نوجوانان بنا گذاشته می‌شود، تنظیم گری کند. همچنین این نهاد در جهت تسهیل مشارکت سیاسی اجتماعی نوجوانان و افزایش کنشگری آنان در حکمرانی، مسائل اجتماعی و در امور فرهنگی و دینی، تنظیم گری درآمدزایی و مهارت افزایی نوجوانان، تخلیه بار هیجانی نوجوانان و رشد خانواده محوری در آنان، برنامه‌ریزی، مقررات‌گذاری، تسهیل گری و نظارت کند.
متن کامل گزارش را اینجا بخوانید.
پایان پیام/
